Kimseye söz edemem biliyorum
Naçarlığımla kalbi yılgınlık içinde yalnızlığa yürüyorum
Muhabbet ikliminde, aşkın hamiyetinde ruhumun hicranına acıyorum
Ömür sermayemin bilinçsizliğinde
Müddeti nefeslerin beyhude ve niteliksiz çaresizliğinde
Umut toprağının ve toprağı koklayan damlanın sukutunda ki hüzünle
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta