İnandım Şiiri - İsa Kahraman

İ N A N D I M

Bizim köyden böyle âfet-i devran,
ÇIKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.
Boş bulduğu kalbe ırmak misâli,
AKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.

Çok da cömert, acımıyor malına,
Bülbül olup sevdiğinin yoluna,
Maşuğu gül bilip, konup dalına,
ŞAKIYORMUŞ, işte gördüm, inandım.

Defterinden silmiş, hasedi, kini,
Şefkat ve merhamet, imanı, dini,
Bir güvercin kalbı, kartal kalbini,
YAKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.

Güzellik, kibarlık, asalet, onda,
Temizlik, dürüstlük, nezaket onda,
Aşkının yoluna nezaret onda,
BAKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.

Seven, sevdiğinin düşmüş peşine,
Bakar mısın şu Allah’ın işine,
Fatiha yolluyor, tüm geçmişine,
OKUYORMUŞ işte, gördüm, inandım.

Çok acılar çekti, bu dertli sine,
Hayran oldum, o şakıyan sesine,
Armağan yolladım, gül sinesine,
TAKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.

Girmiş yüreğime, çektirir âh’ı,
Adımız İsa’ya, kurmuş çarmıhı,
Her sabah günaydın diyerek, mıh’ı,
ÇAKIYORMUŞ işte, gördüm, inandım.