İnancını yitirme sakın

Seni bilmem ama
Bazıları pesetti
Koyverdi kendisini
Olayların akışına
Herşeyini kaybetti
Yaşama arzusunu
Direncini
Hayelini kurduğu yarınlarını
Ölüme razı oldu
Ama ölmedi
Ölüm bile terketti onu
Evsiz barksız
Karanlık köşelerde
Yapayalınız
Kimsesiz
Artık tutunacak
Bir dalı
Yaslanacak bir omuzu
Sığınacak bir kucağı kalmadı
İçten bir lanet okudu
Kaderine
Unutuldu gitti bazıları.
Bazıları pesetmedi
Boyun eğmedi
Dünyanın tüm kötülüklerine
Göğsünü gerdi
Direndi
Kaya gibi dimdik
İnancını yitirmedi
Yok dedi yok
Pesetmiyeceğim
Direneceğim kötülüklere
Değiştireceğim
Yok alınyazısıymış
Yok bunlar kadermiş
Hepsini yeneceğim dedi
Sımsıkı tutundu yaşama
İnançlarından vazgeçmedi
Başardı
Kazandı kavgayı
Yendi kadermiş denilen
O rezil yaşam koşullarını
Şimdi mutlu ve mesut
Dimdik ayakta.
Bazıları ikilem içinde
Kaderdir dedi
Bu anlımın yazısıdır dedi
Böyle gelmiş böyle gider dedi
Boyun eğdi
Her istenileni yaptı
Ölümle yaşam arasında
Acılar çekti
Sürdürdü yaşamını
Yaşamaksa tabii.
Ya sen
Sen ne yaptın
Hala eskisi gibi
İnatçımısın.
Direncin kırılmamıştır
Umudunu yitirmemişsindir.
Düşünmek bile istemiyorum
Çünkü sen
Direneceksin biliyorum
Yıkacaksın
Senin isteğin olmadan
Sana hazırlanan
O kötü yaşam koşullarını
Kıracaksın gericilik çemberini
Çıkacaksın
O ilkel düşüncelerin
Çepeçevre sardığı çemberden.
Ben sana inanıyorum
İnancını yitirme sakın...