Sözlerin gücüne olan inancım,
yazmaya başladığımda,
rahatlatır zihnimi.
Hayattaki ezilmelerim,
hor görülmelerim,
garipsenen zihnimden bir parça,
benim hayata bakışım,
çok mu umutsuzca?
Umut lazım bana,
ama olmalı yanında güven,
ben duygularıma güvenemezken,
yokum bu aciz bedende.
Kayıt Tarihi : 18.8.2024 20:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!