İnancı Zayıf Diyar Şiiri - Seyyah Saidoğlu

Ecdad izlerini kaybetmiş diyar
Gidiyor yüzüstü bozulmuş ayar
Irkçılık burada almış yürümüş
Irkçı olmayanlar bitmiş erimiş

Madde,çıkar ön plandadır burda
İnancından vazgeçer bu diyarda
Boz posta bürünür Hakk’ı sorunca
Kaçar hemen hainleri görünce

Kanun saymaz şahsına has yasası
Er susturur,söz bitirir,nisası
Kavgalar olmaz,burada ferde ferd
Daima çullanırlar,hep bire dört

Yapmacıklar kul hakkından bihaber
Geber; diyarın puştu kalleşi geber
Şayet bağlı isen dine imana
Siyasi bir damga vururlar sana

Bir ömür,günleri kahvede geçer
Sohbeti bırakır,kumarı seçer
Üç-beş zengin gelerek bir araya
Açarlar bir kahve acep nereye

Pek bilinmez nereden yapar geçimi
Dört gözle bekler siyasi seçimi
Mukaddesat umurunda mı onun
Hey aslı bozuk! yaklaştı sonun

Kapıda tarlası bilmez ekmeği
Bir fidan görürse basar tekmeyi
Baksan ayağında yoktur çorabı
Koynundan çıkarır şişe şarabı

Madem ki çevresi büyütememiş
Neden küstahiler eğitememiş
Ehiller cahilleri görmez mi
Sizden bu hesabı Allah sormaz mı

İrfan ordusunu keseceğine
Saman çöpü gibi eseceğine
Hizmet erlerine küseceğine
İndir de çulunu çevrene bir bak

Ene rüzgarına kapıldın erken
Eğitim sathında sıkıntı varken

Vazifemiz çok; vaktimiz darken
Tembelce tattığın devrana bir bak

Ondört yıl ne çektim ben bu zebandan
Belki çekmemiştim yedi yabandan
Sen hakkın helal et şehit dede
Saidoğlu mahşerde etmesem de