İnanç Şiiri - Kopuk Uçurtma

Bu nasıl karanlık ne göz alışıyor ne için,
Diliyle ışık satanlardan armağan bu karanlık.
Vefayı mum bıraktılar titreyen ateşi yetim.
Kımıldasan korkusundan sönecek.
Nefes bile düşünceli yarım yarım.

Mum bitti kaldı ateş yangın yeri benlik.
Suskun dudaklar çatlamış susuz değil..
Burnunda islenmiş nefesin siyahlığı.
Kara çalınmış yüzüne payına düşende sessizlik.

Hakkı olmayan ne varsa bedeli bulaşmış üstüne.
Kimsenin bilmediği bir hastalık gibi.
Sevdiğin insana yaşatamadığın güven.
Suçsuzluğunuz içinizde kırgın yarınlar.

Bir gün bulacak seni katili olduğun inanç.
Pişmanlık pusuda vurur seni sar sende yalnız seni
Gelirsen geri yerlere bıraktım söylediklerini.
Kokmuştur artık inanılmayan yalanının cesetleri.
Mirasını da anıt bıraktım başlarına.
Adı da yetim inancın dikili mermeri.