İnanç Şiiri - Diyap Mansuroğlu

Çatma kalbini,
Delirsem de ben halimden,
Bir sakin durgun şefkatli elin,
Alır beni tüm o halimden.
Çatma gözlerini,
Bakarken sen,
Durağan kaçıyor zaman aklıma.
Akışkan oluyor tüm duvarlar.
Çattıkça kendini,
Sen sokak köpeklerine,
Ben sana üzülüyorum.
Kimim şimdi burada ben?
Kudretli aşk peygamberi mi?
Sokağın köpeğinden daha sefil dervişi mi?
Çatma ellerini,
Kemiklerin çıkıyor diplerinden.
Baktıkça içim acıyor.
Okşamaya koşacakları olsaydı bunun yerine,
Şefkatin bana değdiğinde,
Beşinci büyük din olsaydık,
Sadece iki kişilik.

Çatma sevmeni,
Ölmez insan mutsuzluktan,
Kötürüm kalır sevgisizlikten.
İnansan nefesine hu çeker gibi,
İman doğurur cihan her zerresinden.