İnanan Şiiri - Ekrem Şabo

Nefes aldığında başka diyarda
bu şehir kemmiyet içinde yoktu
geceler üryandı, geceler bekçinin nemli gözleri
duvarlara vururdu Ay'ın iniltisi

çığlıkları duyulurdu yavru kargaların
eşsiz kumrular dert yanardı
gecelerin ateşi simsiyahdı;
kül ederdi değdiği her nesneyi.

Sabaha kadar o ateşle yanardım
İnanıyorken bir ölümlünün sevgisine
''Pişir ey Rabbim senden yana'' derdim
''Pişir ki değmesin kahır gözlerimdeki diyara''
çünkü inanırken, bir gülüşünle sönerdi yangın

Yaktı beni, ama yücelerin yücesi kıymadı aynama
çatlamış dudaklarımda bir serinlik
şimdi görünen bir satıhtır yalnızca
abanmış gönlüme, mazi vahşi bir yarasa