İnanamıyorum Şiiri - Tuğba Bodur

cesetin şu an karşımda
inan hiç ağlamıyorum
hiç üzülmüyorum ölümüne
çünkü herşeye gülmeyi
senden öğrendim
ölüme bile.....
hani her zaman derdin ya
-gülde geç
işte her zaman bu dediğini yapıyorum
çünkü bilirim sen ağlamayı sevmezdin
ağlatmayıda....
benden ayrılırken yine gülmüştün
-aşk ayrılıp kovuşunca daha güzel bekle beni bebeğim.
ama gelmedin bebeğim...
şu an mezarına toprak atarken
bilsen nasıl kahkalar atıyorum
aynı bana dediin gibi
-hiçbirşey ağlamaya değmaz bebeğim.
ama canım acıyor bebeğim.
kahkalarım gözyaşıma karışıyor...
içimden:
-ölüm mü oda neymiş sen hiç ölmedin ki bebeğim
diyorum.
işte bu yüzden gülmeye çalışıyorum.
çünkü ölüme inanmıyorum
çünkü ölümüne inanmak istemiyorum.
böyle aşka ölüm yok
ölüm yok
biliyorum...........