Hayat bir imtihansa,
o zaman neden herkes,herşey yalan??
İnanmıyorum artık ben bu hayata
Ne hayatın verdiği güzelliğe
Nede verdiği hüzünlere
İnanamıyorum, inanmıyorum
@Bygicik
İnanasım gelmiyor artık hiç birşey'e
Canım yandıkça nefret kaplıyor gözlerim
Yüreğim yandıkça ateş oluyor herşeyim
Gözlerim gördükçe okyanus oluyor
@Bygicik
Bir yâr sevmiştim kendimden çok
Kendini sevemezsen,
başkasını sevemezsin demişti
Halbuki gözümde olan yâr kendisiydi
Neden başkasını sevmek isteyim'ki
@Bygicik
İnanmıyorum aldığım nefese
Attığım adımlara,yanındayım diyenlere
Sevdaları uğruna efelik sözler edenlere
Kısacası hiç birşeye inanamıyorum
@Bygicik
Uyuduğumda sabaha çıkabileceğime
Hangi dakika saate kadar yaşayabileceğme
Öyle her daim yanında gibi görünenlere
İnanamıyorum, inanmıyorum
@Bygicik
Bir balığın denizde ömür sürebileceğine
Bir aşk'ın ölümüne gideceğine
Bir sevginin daimi, sonsuz olacağına
İnanamıyorum, inanmıyorum
@Bygicik
Her gece gökte yıldızların olacağına
Her gün güneşin
sevdalar uğruna doğacağına
Her insanın gerçek kişiliği olduklarına
İnanamıyorum, inanmıyorum
@Bygicik
Hepsine inanıyordum aslında
Sevipte canım yandıya
Nefret ettim bu yaşantıma
Onun için inanamıyorum artık
Bu hayatın,yaşantının,insanların
samimiyetine......
===================
Şiir: İnanamıyorum-İnanmıyorum
Yazar: İlkay Aydemir - @Bygicik
Kayıt Tarihi : 12.9.2018 20:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!