İnanamadım Şiiri - Zübeyde Yılmaz

Baktım inanamadım
Yok canım yok yanlışlardayım.
Duyduklarım gerçek mi?
Yoksa rüyadamıyım.

Bağırdı bir adam avaz avaz
Kadın zavallı, büzülmüş ağlamaklı
Kucağında bebeği,karnında yeni geleni
Yolun ortası,güneş pırıl pırıl
Kadınsa karanlıklarda,çok karanlıkta belli.

İndi inecek kadına havada bir eli
Yok canım, çıldırmış bu adam ya da deli

Dondum,kutuplardayım inanamadım
Adam ya güç onda besbelli.
Kadın çaresiz,kabullenmiş yazık çok yazık bu deliyi...
Gelen geçen umarsız
Herkes kendi dünyasında yaşlısı,genci.

İçim acıdı,eridim buz kesmiş dünyamda
Bırak, bırak dedim dokunma
Erkeksen biçare kadına değil
Kendine denk birini ara...
Ne çare düzen kurulmuş
Çark dönmüş dişliler yerine oturmuş böyle yaşamlarına...

Bedenim haykırışta yaşama
Neden Allahım neden
Beden gücüne sığınan
Hep vuruyor acımadan
vuruyor utanmadan
Vuruyor aldırmadan güçsüz olana...

(11/08/2004)