İnanamadım Şiiri - Ozan Bindebir

İnanmak güzeldir amma velakin,
Ayaklar; baş oldu, inanamadım.
Boynuna kravat, ipek smokin
Deve; tıraş oldu, inanamadım.

Sahte çıktı, soylu denen seyitler
Okunmadı, heba oldu beyitler.
“Keskin nişancıyım” diyen yiğitler,
Gözleri şaş oldu, inanamadım.

Kudurmuş köpekler salyalar saçar,
Işığa bakamaz, su görse kaçar.
Dostlar birbirinin sırrını açar,
Gizliler faş oldu, inanamadım.

Ölüler dirilip sinden çıktılar,
Ayılar bal gördü, inden çıktılar.
Çoğu kahreyleyip dinden çıktılar,
İmam; ayyaş oldu, inanamadım.

Hırsızlar, haydutlar bir bir aklandı,
Adalet; sır oldu, gitti saklandı.
“Hak” diyenler halkı için haklandı,
Yürekler taş oldu, inanamadım.

Urganlara teslim ettim boynumu,
Cellatlar derdesde etti eynimi.
“Din, iman” diyerek yedi beynimi,
Sözler; haşhaş oldu, inanamadım.

Bindebir’im sözüm sanki duvara,
Bizi iflah etmez gayri bu yara.
Dürüst sandığımız çok insanlara,
Hain; yoldaş oldu, inanamadım.

11.12.2013
Ozan Bindebir

Açıklama:
Derdesde: Sımsıkı tutma, yakalama