Artık,
İnanabileceğimiz kadar çok yaşamayacak Aşk..
Yeniden birine bağlanamayacak kadar çözülmüş olacağız birbirimizin çözeltisinde.
Bir daha birinin adına karışamayacak kadar karmaşık tamlamalar olacağız
ve
hayatımıza almaya kalktığımız insanlara
ikinci dereceden yanıklık sunacağız.
Birinci dereceden yavukluğumuzu sokarak gözünün içine...
Artık,
Kimseye kendimizi anlatamayacak kadar dar dağarcıklarla yaşayacağız..
Sırf hatırlatıyor diye İstiklalin göbeği birbirimize ikimizi,
Gitmeyeceğiz..
Ama geçecek..
İllaki geçecek aklımızdan
Bir elimiz diğer elimize kazara değdiğinde
Kadıköyde o aralık akşamında titreyerek elele tutuşmuşluğumuz..
Bitecek bütün bunlar.
İllaki bu şiirde bitecek.
Bir mısrası kazara içine dokunduğunda,
Koşar adım kayboluşun gelecek eminönü iskelesinde aklına belkide..
Artık,
İnanabilecek kadar çok yaşamayacak Aşk
ve cebinde akrep olacak yelkovanın birbirimizi düşünme saatlerinde..
Kayıt Tarihi : 13.3.2011 22:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!