İnan Yokluğuna Alışamadım

Belki sen alışmış olabilirsin,
İnan yokluğuna alışamadım...
Kendinle baş başa kalabilirsin,
Senin yokluğuna alışamadım...

Demek,hüzün düşmüş benim bahtıma
Söyle kim otursun gönül tahtıma
Aç ve susuzluğa alıştım ama
Senin yokluğuna alışamadım...

Açılan yaralar derin mi derin
Şimdi sen kendine dön de aferin
Ne aşkın tadı var, nede şiirin
İnan yokluğuna alışamadım...

Daha yeni geldi Yemen'den kına,
Yak iki eline gönderdim sana,
Bunu nasıl reva gördün sen bana
İnan yokluğuna alışamadım...

Yaktın ta ciğerden eyledin Kerem
Ne diye terk ettin bak oldum verem,
Kölesi olduğum ah..ciğer parem,
Senin yokluğuna alışamadım...

Göz yaşlarım yağmur oldu dinmedi,
İçimdeki yanan ateş sönmedi
Bu ayrılık hiç içime sinmedi,
İnan yokluğuna alışamadım...

Hele bir bak, gece saatin kaçı,
Şiirdir, sevdadır garibin göçü,
Hasretin mahvetti canımın içi,
Senin yokluğuna alışamadım...

Dilime dolandı düşmedi adın,
Meğer şu cihanda eşsizmiş tadın,
Allah şahit hiç aklımdan çıkmadın
İnan yokluğuna alışamadım...

Yürek kaldırmıyor bu kara yası,
Hangi zalim yola kurdu bir pusu,
Yok mu biraz lütfen,Allah korkusu
Senin yokluğuna alışamadım...

Hayatımda nice engeller aştım,
Hiç bir kulu üzmemeye çalıştım
Hüzün dolu her ne varsa alıştım
Senin yokluğuna alışamadım...

Hayalinle bana her gün yakınsın,
Kefen bezim saç telinle dokunsun
Yalanın var ise selam okunsun,
İnan yokluğuna alışamadım...

Ey..Çelikgün acı, gel Mahmut beye,
Bu kadar çok öfke bilmem ki niye,
Yalvarmıştım sana bırakma diye,
İnan yokluğuna alışamadım....