Bir adam vardı, yaşı kırk yedi
Adın ne dedim, bana demedi
Derdini sordum, onu bilmedi
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Seneler boyu, çile dert çekmiş
Çektiği dertler, belini bükmüş
Ağarmış başı, saçını dökmüş
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Sevgi ararken, derde alışmış
Yıllarca hep, acıyla tanışmış
Kimi kazanmış, kimi kaybetmiş
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Dereler gibi, coşup çağladı
Bir soru sordum, hemen ağladı
Anlat dedim, geçmişe bağladı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Sevgidir onu, ayakta tutan
Sanki bir aslan, gönülde yatan
Yıkamaz ki onu, hiçbir tufan
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
İstemem, senden başka yoldaşı
Ne bir dostu ne de bir sırdaşı
Dert içinde, oldum sabır taşı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Bitmeyen günler, kahretti yani
İnsanoğlu bu, diyorlar fani
Bir gün dönerim, demiştin hani
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Kavuşacağın, günler yaklaştı
Saçta siyah yok, hepsi aklaştı
Dertle çile, birebir denkleşti
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
Midayet yazar, çekmesi acı
Kral olsa bile, kalmadı tacı
Dertli olanın, derttir ilacı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
(0158) Ocak 1979
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 16.5.2010 14:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!