İnan ki Şiiri - Nihal Mirdoğan

Dinle bak; aklımı karıştırmanı
Özledim,inan ki daha özlerim
Heyecanı aşkla yarıştırmanı
Gözledim,inan ki daha gözlerim

İlk defa aradım buldum azımı
Yeminle çoğalan masum sızımı
Kopçaladım senle olan sözümü
Sözledim,inan ki daha sözlerim

Efkârı estiren titrek elimle
Tutuşan hayali bühtan yelimle
Binbir kez hasreti, nisbet külümle
Közledim,inan ki daha közlerim

Dinler misin bitir bu işkenceyi
Feryad ü figânı olan geceyi
Harfleri yamultan zor bilmeceyi
Düzledim,inan ki daha düzlerim

Darağacı kurma bana,abece
Ölümsüz vuslatı duysan sadece
Hüzün sıfatımı, belki efece
Dizledim,inan ki daha dizlerim

Bazen duraklarsam bil romanımı
Mısrada tutuşan toz dumanımı
Sensizliği fiil çeken ânımı
Gizledim,inan ki daha gizlerim

Sığındığım her yer dörtnala dümdüz
Dokunma bana ki,ölümdür gündüz
Gece avunduğum farkı düpedüz
İzledim,inan ki daha izlerim

Velhâsılı kelâm; aşk kucağını
Gönül mülkümün bir çok saçağını
Zemheride yanıp yaz sıcağını
Buzladım,inan ki daha buzlarım

Gülnihal; tamahkâr aşkın deyimi
Belli ki kanladı her iliğimi
Ben sen değil diyen şu yüreğimi
Bizledim,inan ki daha bizlerim