İnan Canım Arkadaşım

Batan her güneşle ayrılıyor soluklarımız
Her batan güneş alıyor seni benden.
Karanlıklar doluyor yüreğime ansızın
Ve sen kayboluyorsun birden.

Yüreğim, süzülüyor altın saçlarından, düşüyor yere
Adımların kaçıyor benden, çok uzak gözlerinse.
kızıllığını yitiriyor akşam, kara perdesini çekiyor üstüne gök.
Ayak seslerin bir sızı oluyor yüreğimde, sen gidiyorsun.

Kayboluyor mavi gözlerin gecenin karanlığında
Uzaklaşıyor ayak seslerin, duyulmuyor sonra.
Bense acılarla sevişiyorum bütün gece
Bir umut dahi bırakmıyorlar içimde. bir umut…

Bir özlem doğuyor içimde doğacak olan güneşe
Biliyorum sende doğacaksın içime güneşle birlikte.
Ayak seslerin duyulacak yine en yakınlarımda
Yüreğim süzülecek altın saçlarından yüreğine.

Bir umut dolacak içime gelişinle birlikte
Bir sen akacaksın yüreğime, en derinlerine.
Ama, sana olan özlemim son bulmayacak sabahla,
İki adım ötemdeki seni yıldızlar kadar uzak hissedeceğim.

Sonsuz sevgim, sınırlanacak sadece bir bakışla,
Seni seviyorum diyememek canımı acıtacak.
Her an özleyeceğim seni, yanımdayken dahi.
Sevdim, seviyorum ve hep seveceğim seni.

Güneşin doğuşu da batışı da bana bir tuzak
Senin sevgin bana hiç olmadığı kadar uzak.
Ama yine de yanında olmak, sesini duymak…
Sevginle boğulmak, sevginle can bulmak.

İnan canım arkadaşım çok seviyorum seni.
Hep bekleyeceğim güneşin doğuşuyla gelişini,
Ve hep kahredeceğim güneşin batışıyla gidişine.
Ama canım arkadaşım, ne olur bir gün gitme. Gitme…

(17.03.2004.Çarşamba)