Bir hastahanenin cam kenarında Bile değilim.
Bildiğim tek şey 6. Kattayim!
Bunları sana yazarken , gökyüzünü görmeyeli, yağmurdan sonraki toprak kokusunu hissetmeyeli aylar oldu!
Çok uzun zamandır bana özel manzaram; solumda kaderdaşımla aramizdaki perde, sağımda kapı,karşımda duvar ,duyduğum en kulak tırmalayan ses makinelerin baskın sesleri, sirtim yatmaktan agriyor ,odada benden daha özgürce gezinen bir sinek etrafimda dolaniyor!
Odama giren cikan herkes kanimi emiyor beni biraz da bu halsiz bırakıyor, hep bir telaş içinde makineler , hiç durmadan çalışan, gecesi gündüzü olmayan fabrika işçisi gibi!
Benimse zamanım yok! su icebilir miyim yemek yiyebilir miyim saçlarımı tarayabilir miyim diyemiyorum ,omuzum kırık , ellerim şiş, sahi cok uzun zamandır bir tel saçımda yok!
Her gun aynı sözleri duymak:sabret ,geçti, iyi olacaksın;olmayan sabahlarıma , geçmeyen gecelerime, sabırsız beklemelerime susun yeter! diye bağırmak istiyorum,sonrada gitmek istiyorum, Bir kuşun kanadı kadar hafif, bir kar tanesi kadar hâleli, dalgalar gibi coşkun!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta