İnan Bilmiyorum Şiiri - Kemal Ozan

gecenin dördü ayaktayım yine
her gece olduğu gibi sorguluyorum yine
seni böyle delicesine severken
kendimden nefret ettirmeyi nasıl başardım
bilmiyorum
beni koşulsuz seven birini nasıl bu hale soktum
bilmiyorum
insan bu dünyada ilk defa sevildiğini hissederken nasıl böyle yanlışlar yapar bilmiyorum
saçlarını okşayıp seni uyuttuktan sonra uyuduğum uykuyu özlüyorum
artık sana yazmak yerine senin için yazıyorum bu dizeleri
merak etme sevgilim benden uzağa gitmeyi düşünmene gerek yok artık yakında gidiyorum
hani demiştim ya sana ilk defa aramıza mesafeler girdiğinde
her ne kadar adın bi kuyruklu yıldız ismi olmasada benim bütün kuyruklu yıldızlarım sensin
ve o yıldızlar bütün mesafelere rağmen her yerde aynı
bin iki yüz elli altı kilometre uzağa gidiyorum
kendimi senden uzağa sürüyorum
adımı duymazsın belki bi daha
ismimi bile hatırlar mısın
inan bilmiyorum