Mezarı gören insan nasıl da unutur ölümü
Dünya da hevesi olan nefisleri anlamadım
Damla ya çevirirdi uçsuz bucaksız gölümü
Ne çabuk bitti tükendi inan anlamadım
Dün beşti bugün geldik yirmi iki yaşına
Beyazlar da mekân kurmuş kapkara saçıma
Kanatarak ağlayıp yüreğini kaşıma
Nice günler geldi geçti inan anlamadım
Açtım bir lokmacık ekmeğe muhtaç idim ben
Güle güle bin tokmak vurdu ekmeği veren
Bir yudum su için kapıdan geri çeviren
Kahkaha savurup güldü inan anlamadım
Resul’üm derdin kalsın yine de sen söyleme
Namert olan dönüp bakmasın sakın gölgeme
Ağır dinamitler koydular gönül köprüme
Darmaduman edip yıktı inan anlamadım
Kayıt Tarihi : 7.8.2015 20:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!