İnan Şiiri - Yunus Akkale

Dağları aşar gelir görünmez göze
Ne gerek vardı, ispatsız bir söze
Kargalar gülerde söylersin bize
Ocaklarda yangın, dumana inan.

Ne biçim arsız, yüzsuyundan yoksun
İnsanım deme hayvandan uzaksın
Cinlerin dostu, şeytana uşaksın
Evveli aslından, azana inan.

Öyle yalan, riya aldatır halkı
Hukuka güvende alıver hakkı
Bulanır sular, yok yüzünde akı
Her taşın altında, çıyana inan.

Korkuluk olsun bağda bostana
Giy ki; sevsinler sırtında fistana
Sen kahramansın yeni bir destana
Mızrap vurur saza, ozana inan.

Titre dön kendine çökmeden tavan
Var iken önünde bu gün ki zaman
Yiğitler meydanda olsunda harman
Hak mahşerde, yüce divana inan.

Asker giderde cephede ileri
Allah Allah der şahadet dilleri
Mezarında nur doğar açar gülleri
Resul’e komşu, şehit yatana inan.

Yunus’unda elbet, asil ülküsü
Öne engelse de her çeşit kötüsü
Ne güzel şehidin kanlı örtüsü
Aslın inkar eder, azana inan.

09 Ekim 2008 Kahramanmaraş