İnan Şiiri - Hasan Yılmaz

Hala seni bekliyorum penceremde.
İçimde ümit, ha geldin ha geleceksin diye.
Heyhat! sokak boş, ama anlamsız değil bu bekleyiş.
Bakışlarımdır, güneşle doğup günle biten,
Ne gecenin, ne günün, sensiz tadı yok inan.

Anladım, bu mevsim de yok geleceğin.
Bak! bu kaçıncısı elimde solan çiçeğin?
Her nefesinle titremekte mutluluğum.
Ulvi baharımsın, yüreğimi ısıtan,
Ne mevsimin, ne gülün, sensiz tadı yok inan.

Bırak! bugün de gelme istersen.
Biraz daha büyüsün sana olan hasretim.
Gelme ki, gelişinin sevincinden öleyim.
Bilsen! no hoş özlemin, o ne erişilmez heyecan.
Ne sevincin, ne kederin, sensiz tadı yok inan.

Gel artık! sönsün isterse gözlerimde son ferim.
Ben bende değilim, zalim, gözlerinde eridim.
Sükun bulsun içimde coşan dizelerim.
Gel! yılların anıları saçlarıma dolmadan.
Ne ölümün, ne ömrün sensiz tadı kalmadı inan

1985