Varolmayan hayatların,
kuytu köşelerine sığındım
bir ışık aradım umarsızca
çaba sarfettim,güç gösterdim
kayıp şehrin,nihayetsiz sokaklarında
binbir geceden farksızdı yaşantım
azığım olmuştu yoldaşım,
sırtlanıp, mecalsiz bedenime
ince sızılarımda yanıma rehin alarak
koyulu verdim bir vapurun gölgesine
katar misali aşklar, kilitlenmiş yüreklere
bozuk para misali sevdamın,bekçisiydi yüreğim
dokunamadığım çocukluğum bitiverdi önümde
silkelendim,sarsıldım
tozlarım oldu zamanın devrik aynasında
gözlerimin derinliklerinde
en yosunundan sevdaları işledim
savurup saçlarımı deli rüzgara
karanlığı aralayan ışığa yürüdüm
duraksadım bir ara,
geriye baktım derin bir ah çekerek
ürktüm,irkildim tüm yaşadıklarımdan
defalarca karanlıktan kaçmak istedim
özlemin birikimiydi beni aydınlatan
boş anıların arasına sığınmış olan
buruşturup attığım hayatmış oysa kaybolan
hayatın yol haritası
sararmışlığıyla kalmış bir köşede
yaşamak gökkuşağı renklerine bürünmekti
yürüyüp geçebilmekti zorlukları keyf içersinde
hiç anlamadan yitirdiğim onca yolumu
yorgunluğumu sırtlanarak
öylece,toprağa uzanıverdim.
Kayıt Tarihi : 30.9.2010 12:34:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kader Oyuncusu](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/09/30/inadina-yasamak-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!