İnadına Yaşamak Şiiri - Serkan Uçar

Bana ettiğini kime anlatsam,
Gülüyordu,
Sanki herkes biliyordu, ben hariç.
Elimi uzattığım güneş,
Dokunduğum çiçekler soluyordu.
Sussam,
İçimde bir şeyler can çekişiyor,
Sonra yavaş yavaş,
Ölüyordu,
Ardı ardına,

Yürümek istedim,
Biraz uzaklaşmak için,
Yaşamın kıyısından,
Yalnızlık adındaki, herhangi bir tenhaya,
Ayaklarım,
Yaralı bir atın ayaklarıydı.
Gözlerim,
Yavrusunu kaybetmiş anne gözleri,
Gözlerim kan çanağı,
Ellerim,
Sarhoş elleri.

Depremde can havliyim,
Çocuk çığlığıyım şimdi,
Yüreğimde göçebe sevinçler,
Bir bir yola düşüyorlar tan vakti.
Mayınlı tarlalardan geçiyorlar,
Yok olacaklarını bile bile.

Sen şimdi,
Dudağıma öğrettiğin cümleleri de sök al,
Al ki kurak kalayım,
Sensiz ne önemi var ki,
Varsın mutluluğa ırak kalayım.

Ve ben şimdi,
İçime ektiğin hüznü,
Öfkemle büyütüyorum,
Kim ne söylerse söylesin gebeyim,
Her sözü ayrı ayrı yutuyorum.
Yaşamaksa,
İnadına yaşamak.
Geceyi koynumda uyutuyorum.