İnadına Seviyorum Gözlerindeki Bebeklerini

Sana söyleyemediğim iki kelime bir cümle yüzünden
gün geçtikce içim eriyo içim acıyo
hergün biraz daha yanıyor yüreğim
hiçbir zaman anlamayacağın sevdamı bir daha silmemek üzere
kalbimin tam ortasına kazıyorum
Ve yokluğuna öpüyorum resmini…

Hani kendime bile anlatamıyorum bu sevgiyi
ne imkansız ne de mümkün
hiçbir zaman olmayacak masal gibi bir sevda işte
içimi kahreden de o ya
Sevdiğimi bile bilmemesi ne garip şey
ben onun için yaşamayı göze almışken
onun başka kollarda gezmesi ne garip…
Birgün beklemediğim anda belki gelir oda beni sever diyorum
avutamıyorum kendimi
çünki;
hiçbir kelimeler soğutmuyor yüreğimi
daha kötüsü ben seni sevmekten alıkoyamıyorum kendimi
ve inandına seviyorum gözlerindeki bebeklerini…