Kendini
uzaklara çekmektesin.
Ağır hüznünle kaçışın bundan,
ölüme çeyrek kalmaların acısıdır bilirim.
Gül olduğun günlerin kutsal kokusu
halâ içimizde,
soluk alıp verdiğimiz zamanları unutmadık.
Yaşamı birlikte nasıl kucaklamıştık!
Kabullenmek bir sanattır
kör bir tükenişe
isyan etmek boşuna.
Bak!
Her gün
nasıl yaratıyor doğa yeniden kendini.
O halde,
dik durmak gerek her şeye katlanmak.
Aslolan savunmaktır sevdanı,
ölümün karanlık kollarında bile
hiç unutmamak.
Sevebilmek inadına!
Kayıt Tarihi : 15.4.2004 01:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!