İnadına Özgürüm Şiiri - Müjgan Kızıleniş

hiç uzak olmadın ki
hep yakınımda, yanımdaydın.
kelepçeler taktılar...zindana attılar.
ama unuttular
ışıklıkta öten minik serçeyi.
duydum sesini,gördüm gölgesini.
anladım o zaman
özgürüm...
...
çalış kazan dediler.
gücümün yetemediğince bile çalıştım.
ellerim damar damar,
ayaklarımda nasırlar,
sırtımda oluk oluk ter.
mütevazi soframda balığım...rakım...
özgürüm...
...
ağzımı dayayıp şişeye
kana kana içtiğim su...
donuma kadar ıslatan yağmursun..
sızıncaya kadar içtiğim şarapsın...rakısın...
ya da her neyse,
sonu gelmez ki...
özgürüm...
...
küçücük bir kız çocuğuydum
anneme:
''bu bitirim,seni üzecek,uğraştıracak dediler''
ben de kaşlarımın altında demir bakışlarım
(içimde pamuk yumuşaklığımla)
o zaman da anlamıştım da
adını koyamamıştım.
adı belli şimdi...
birçoklarının anladıklarına inat,
ben özgürüm...