İnadına Hayat Şiiri - İbrahim Kaçıran

İNADINA HAYAT

Bazen, geceler kurşun gibi çöker üstümüze,
Gündüzümüz döner geceye.
An gelir yüreğimizden sitemler,
Ahlar yükselir, sesiz bir çığlık gibi,
Yüreğimiz matem şarkıları söylese de,
Bencilce sustururuz biz onları.
Hani erkekler güçlü görünmeli ya,
İçimiz bir enkaz yığını olsa da,
Dimdik durmalı ya...
Her şeye inat.
Bu kendi kendimizi aldatmacalar,
Anlamsızdır biliyorum.
Ama oyunun kuralıdır bu,
Hangimiz içindeki beni,
Serbest bırakır ki?
Zaten koskoca bir sahne değil mi dünya,
Herkesin trajik bir rolü yok mu bu sahnede…
Oysa yüreğimiz ürkek bir kuş kırılganlığında çırpınırken,
Çaresiz bile olsak,
Hatta kalabalık arasında yapayalnız da,
Acı bir tebessümle karşılık veririz.
Ama inanmayız asla bu teselli oyunlarına,
Biraz daha yabancılaşırız kendimizle,
Kabuğumuzun içine çekiliriz.
Sükût içinde derinden gelen acılarımızı dinleriz
Ama olsun.
Acılar da insanlar için değil mi?
Hem biz mi seçiyoruz ki acıları?
Acılar mı bizi diyesi geliyor insanın.
Tek fark, kimilerimiz biraz doğuştan şanslı,
Her şeye rağmen.
Acı ve ayrılıklar da hayatın bir parçası
Ben inanırım acının insana kattığı değere,
Ben inanırım hem acıya hem de kadere…
Kim bilir hayatımızdaki her bitiş,
Hep hüzünlendirse de,
Umutlar hep taze kalmalı.
Belki de yepyeni bir başlangıcın müjdecisi,
Hep sonbaharı yaşasa da yüreğimiz,
Gözlerimizin buğulanmasına aldırmadan,
Yinede güneşi aramalıyız.
Yaşadığımız onca acıya,
Bizi yaralayan hayata,
Haksızlıklara aldatılmışlıklara inat,
İnsanı insan yapan,
Değerlerde bulmalıyız özümüzü.
Her ne yaşanırsa yaşansın,
Doğu söylemeliyiz sözümüzü.
İbrahim Kaçıran 2008