İnadına Güleceğim

Karamsar olmaya gerek yok artık,
Şehirler, dağlar kadar hasretim vardı;
Bitti son buldu artık...

Kırılan her şeyim bir bir yapışıyor,
Şair Yusuf kar gibi bembeyaz bir sayfa açıyor...
Sıkıntılarını bir kenara süpürüyor,
Bugüne kadar yaşadıklarını ardında bırakıyor...

Şair Yusuf'a bir kulak verin;
Sevincinden bağırıyor çığlık atıyor,
Duyun duymayanlara duyurun;
Hayatımda ne olursa olsun inadına güleceğim diyor...

Oysa şifası aşk, yâr değilmiş;
Onun şifası ocakmış görevmiş...
Ben Şair Yusuf gözyaşlarım yerini;
Mutluluğa, huzura devretmiş...
Sözüm söz be inadına güleceğim...
İnadına güleceğim!

Artık bir tek ne isterim bilir misiniz?
Şu bu yaşıma kadar değil ölene kadar;
Ölene kadar kutlu dergahdan inmeyim ben...
Ocaktan inmeyim ben...