İnadına Şiiri - Orhan Dal

Bu şehirde, bu şehrin içinde
geceleri gökyüzünde
Siyah çakır gözlerim aydınlığa vuruldu
ve gidemediğim limanlarda görmediğim gemiler
Benden bir şeyler alıp daldı karanlığa

Ve hala
İnadına başıboş yaşıyorum
Ben bu şehire nerden geldim
İnadına gözlerim aydınlık için havalarda
Bu şehirde
İnsanların gözleri bembeyazlı
Ölümü andırıyor denizdeki vapurlar
Bu şehirde
Yalanın ve avareliğin bataklığına düştüm
Leş kokuyor sular ve içinde büyümüş sazlıklar
Adam boyu sazlıklarda kayboldum
Ama yinede ben bu şehirde
İnadına başıboş yaşıyorum
Yalnızlığım inadına büyüsün
Yalanın, leş kokan suların, sazlıkların arasında
İnadına çoğalsın
Yüzleri soluk başlarında, ve bakışları gözlerinde
Ya da gözlerim önünde sevişen, sevişmesini bilmeyenlerle
Ölülerle birlikte
Bu şehrin virane köşelerinde, unutulmuş yerlerde
İnadına başıboş, inadına yalnız yaşıyorum
İnadına sahipsiz

Ben bu şehire sevdalı geldim
Ne senin dişiliğine
Ne de soğuk bir gecede yatağına
Yalnızca bu şehire geldim
sevdalı geldim
neden geldiğimi bilmeden
Senden habersiz
Nasıl çıkıp gideceğim belirsiz
Bu şehirde gördüm seni
İnadına başıboş yaşarken
Getirdiğim sevdamı birilerine vermeliydim
Ben seni inadına sevdim
Sevgimi inadına sana verdim

Ben bu şehire sevdalı geldim
Ayışığında, günışığında
inatçı yağmurlarla
Dört mevsimle, bütün zamanlarla birlikte
Geceyle yıldızlarla, kurtla, kuzuyla
ve en güzeli sevdayla

Ben bu şehire sevdalı geldim
ve hala inadına başıboş yaşıyorum
Sevgimi inadına sana veriyorum
İnadına seviyorum seni