Hergün yeni fidanlar dikiyorum ormanıma,
Bana inat
Yeşermeden kırıyor kader dallarını.
Sen inat, ben inat hayat.
Yok etmene izin vermeyeceğim ormanlarımı..
Gökyüzünde asılı kalmış bir köprü hayat,
Tam ortasında karşı karşıyayız.
İki inatçı keçiyiz, ben ve kader...
O benden inat, ben ondan berbat.
Yakıp yok eden kundakçılara inat,
Hergün yeniden dikeceğim fidanları,
Yeni filizler fışkıracak yanan yerlerinden.
Hergün yeni yapraklar büyüyecek...
Yakıp yıkıp giden kundakçılara inat,
Kök salacak ormanım
Tarihe kazınacak, ad olacak doğmamış umutlara.
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 11:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!