İn, dedi. İndin
karanlık için yüzüne bakıp
tam bir teslimiyet hakim
hakir bütün işler için
önce içine
sonra yatağına
kendini bir acz'e attın!
Ey be kadın, bu sen misin?
- benim, de!
Pis bir katran kokusu getir burnuma;
bırak bu seni.
Bu şerefsizliğin güzel yüzü,
bir kibrit için değer miydi?
Bu latif halin, bu endam
onca dil ve bu bilince,
o zehir ve zıkkımı nasıl yedirdin?
İn, dedi. İndin
Çık, dedi. Çıktın!
Sen pek mutlu, sen hayırsız kadın!
Hangi nefesle bu hevese,
küçük bir ateşe kendini attın.
Şimdi iki katlı ve büyük
sayısız oda var acılarında.
Saatte iki yüz ve dört çeker!
konforlu ızdırap, lüks bir keder...
Saten örtülerin çıplaklığı
tecavüzü var insanlığına.
Sen buna nasıl girdiysen
şimdi öyle çık be kadın.
Kayıt Tarihi : 12.10.2014 16:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/10/12/in-dedi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!