İmzasız Şiirler Antolojisi

İlk Gece;
karanlığa kürek çeken bir forsa edasıyla
deniz yapıştırdın umuduna
Adın, yalnızlığımın korsanlık adı
geçen en kısa gece bile
kötü davranıyor sana

En ahududu, en böğürtlen, en dağçileğiyle
birlikte kuruldu derya
yazıldı rüya

İkinci Gece;
yankılanan geceleri heyamolayla dinlendiren
uzak dağlardan yakın sesin
ne hoştur, pruva direğinden
su üstünde kayarak gelen nefesin
Ah ne hoştur
sömürüye yüz tutan
denizseveri kınar yüreğin
Üçüncü Gece;
en geç senin ışığın sönerdi
o güvertedeki şehrinde
yalnızlığının adını koyamayan gecede
Şairlerini okurdun yorgan altında
…Alırdın yorganının altına

Çok güzel bir yağmur yağardı, ağladığında
En son öleceksin enginde sen
eflatuna bezenen ıslaklığında
erdemin ve enginle…

Dördüncü Gece;
ölümüne yaşıyorsun
bilirkişi raporun
doğmamış miçoların gözleri
Sen bireydin, topluma kaçmıştın
topluma takıldı demirin

Gözlerinin, gözünde bıraktığı çizgide
korsanlığı yadırgayan
bir güzkondu mu bitti?
Irmağın okyanusla barıştığı
Önsöz mü yitti?

Beşinci Gece;
toplamda eksik bir artımsın
herkes bir yere gitmekte
sen gitmelerinde kaldın
Kalemini yontmadan yazdın dizelerini
imzanı, ağlayarak yarattığın denizime attın

Altıncı Gece;
çok seyrettin çırak gözlüğünle
sevgi reislerini
artık ne olur yak fitilini
yak ve savur küllerini
yakamoz ancak gelecekte yamar
mavi kefenini