Biriktikçe sıkıntı, biriktikçe acılar
Beni bekleyen bir ‘terkediş’
bir hüzünlü veda var
Ne öyküm, ne bir şiirim okunur,
Ne omzuma, bir dost eli dokunur
Anladım ki artık, yalnızlığın günüdür
Kırmak kalemi sessizce,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Kırmak kalemi sessizce,
Ve sessizce gitmek buralardan…
Anladım ki ecelle imza günüdür
kaleminizi kırmayın ,ecele telesmeyin Ahmet Bey.Güzel şiirlerinizi her zaman okuyoruz,dost elimiz omuzunuzda.Sağlıklar diler şiirinizi kutluyorum.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta