İmtihanım Şiiri - Ercan Büyükbayraktar

Hasret ki beni tanıyor,
Ölüm beni her yerde arıyor
Ruhumda dinmiyor ölüm sancısı
Saklanmak istiyorum yaşamın arkasına

Kaçarken ölümden bir yıldız kayıyor gökyüzünde
Bir bankta oturmuş görüyorum seni
Uzaktan izliyorum
Yıldızların da seni izlediği aklıma geliyor
Kıskançlık doluyor yüreğime

Gökyüzü tıklım tıklım
Gül yüzünde takılı kalıyor aklım
Seni görmeden geçen günler kara bahtım

Gül yüzünü aşk dokurum
Mavzer yatağında ismini okurum
Ölümün karşısında senin için dururum

Belkıs’dan alıyorum haberini
Yağmalanmış köhne limanda
Seni soruyorum azgın denize

Uzak Asya’dan koşturuyorum nalları
Bozkırın ortasında yalvarıyorum Tanrı’ya
Sensiz olmak benim imtihanımsa,
Tanrı’dan isterim ölümü
Son bulsun karanlık günlerim

Son kez geçiyorum
Ayak bastığın yerlerden, kokunu verdiğin gül bahçelerinden, gözlerinden parlaklığını alan gökyüzünün altından…

Kurtuldum bu karanlık zindandan
Gökyüzü benim, yıldızlar benim
Artık gökyüzüne baktığında
Eğer bir yıldız kayıp da dilek tutarsan
Bil ki sevgilim
Dileğinde, dilediğinde benim
İmtihanım son buldu
Artık her daim seninleyim…