Acılar yaktı mı sineni, tattın mı kıyısından?
Sınandın mı hiç? düşmekle, kalkmakla.
Hüzün uğramamışsa kalbinin sokaklarına?
Kırılan hayallerin iki büklüm etmemişse seni,
Sen daha sınanmamışsın.
Mahkumu olmadıysan sürgünlerin,
Kan çanağına dönmemişse gözlerin,
İhanet çalmamışsa acı acı kapını,
Dikenler kanatmamışsa ayaklarını,
Sen sürülmemiş topraksın.
Kor ateşlere düştün mü hiç?
İçtin mi kuyusundan?
Özlemle yüreğin dağlanmadıysa,
İçinde volkanlar patlamadıysa,
Düğümlenmediyse boğazında cümlelerin,
Dilinde, tuz buz olmadıysa kelimelerin,
Sen daha yanmamışsın,
Çökmediyse yorgunluktan omuzların,
Bölünmediyse her gece uykuların,
Yollarda değilse hicranlı gözlerin,
Damlamadıysa yanaklarından sözlerin,.
Sen sevdayla tanışmamışsın
Acılardan devşirilmiş bir hikayen yoksa,
Sen, imtihanla tanışmamışsın.
Sevda türküleri vurmuyorsa kalbinin duvarına,
Sen mevsimleri yaşamamışsın.
Yaprak dökmemiş, çiçeğe durmamışsın.
Yolculuk yeni başlıyor
Dalgalı denizler bekliyor seni
Bilmem kaç fırtına dövecek gövdeni
Kim bilir hangi sularda savrulacaksın
Hangi alaborada durulacaksın.
Sen daha yazılmamış kitapsın.
Abdurrahman KIRIKÇI
Ocak / 2018
Kayıt Tarihi : 3.2.2018 19:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!