İmtihan! ! Şiiri - Erdal Gişi

1-

Bazen öyle anlamsız ki her şey;
Sanki eksik yaratılmışız! veya
Doğal hayat kuşağını kazara kırmış gibi…

Evet imtihan dünyası ama,
Ya imtihan anlamını yitirdi,
Ya da insanlık,
Veya kıyamet gecikti…

Kulluk…
İyi de nasıl?
İç içe daire,
İç içe burukluk…
Allah’a kulluk,
Patrona kulluk!
Sisteme kulluk!
Modaya kulluk! …

2-
Rızık Allah’tan,
Sıhhat de öyle,
Ama birilerinde-birileriyle!
Allah bilmezlerin elinde-eliyle!

Soru kimin sorusu,
Kalem kimin elinde?
Kölenin dini ne ki?
Efendisine göre…

Müslüman mutlu olabilir mi! ?
Müslüman yuva kurabilir mi! ?
Müslüman olunabilir mi! ?
Müslüman kalınabilir mi? ...

3-
Kime karşı-kiminle…
Peygamberler bile;
Çöllerle- hicretlerle kurmuş yeniyi…
Yeni yerlerde…

Şimdi firavun bayrağı dalgalanıyor,
Alabildiğine me-deniyetiyle,
O tohum ekiliyor bütün bahçelere…

Dünya gerçekten yaşanmaz bir yer oldu!
Bir dünya vardı Allah’tan imtihan için!
Geldi ahir zaman,
İmtihan içine dünyalar kurdu…
Allah’ın imtihanına gelinceye kadar!
Ne imtihanlar, ne imtihanlar! …

Ahir zaman,
Kıpkızıl bir kor,
Eriten avuçları…

4-

Her şey bir şeye bağlandı
Para!
Biz ona el kiri dedik,
Onlar tanrı dedi!
Biz elleri temizdik! ...

Sonra ekmek tanrı oldu, su tanrı!
Huzur tanrı oldu! …
Tanrılarına kulluk yaptırdılar!
Ne kadar çoksa kulları o kadar tanrı oldular!
Olan Müslümanlara oldu!

Ev geçindirecekler,
Çocuk büyütecekler,
Din yaşayıp din öğretecekler,
Aynı mahallede…
Aynı evde…

Her şey tanrı!
Ve o’na tapmak Allah’a ihanetti,
Nasıl olacaktı…

Sağlam kalp mi var,
Kafa mı…
İmtihan içinde imtihan,
Başı nerde,
Sonu nerde,
Derman nerde…

Allah’ım, bir çıkış yolu
Bir çıkış yolu…
Bir çıkış yolu….
Yoksa al emanetini!
Feracen mahrece…

11,03,04