İmtihan Şiiri - Haccac Şahab

Çiğdem yüreklim, sen yoktun, olmadı.
Şafak nabız gibi atardı eskiden.
Sensiz bilek kesildi, şafak düştü,
Çocuklar en çok şimdi üşüdü.
Söndü yıldızlar, ay küstü gecelere.

Kapalıydı kapılar, perdeler örtük,
Kimse misafir beklemedi sensiz.
Cümleler hep noktasız kaldı.
Şairler saf saf dolaştı tenhalarda,
Tek bir mısra bile karalamadan.
Buralar başka bir soğuktu kaç zamandır,
Ne beter imtihandı bu kainata.
Kimse Azrail'i göremedi, kimse ölemedi.
Birer kan pıhtısına döndü denizler,
Kızıl bir baloyu andırdı şölen.
Yalnızlık dahi yavan kaldı, anlamsızdı.

Anlayacağın sensizlik her yere dokundu.
Ve ben intiharlar kuşandım sen yokken.