İmtihan Şiiri - Vahap Eren 2

Vatan sevdası sarmış dört bir yanımı,
Her sözüm kin, öfke, nefret, sitem,
Bir umut haber beklesem de, sonuçsuz.
Her yer yıkım, her yer harap.

Son vermeye gücüm yetmez, bağırsam mı?
Kim duyacak ki? Ben bir harap, bitap.
Tüm hayallerim soldurulmuş bir yıkık.
Düşler, çok geçmişte kalmış içim yanık.

Çok zaman oldu, arkaya bakmaya takatim yok.
Kılıçları çeksem de. Pek umursayan yok.
Ne dersin, bir bavula koyup gitsem mi?
Hayalleri doldurup, denize döksem mi?

Büyürüm geçer dediğim olgunluk,
Bize kalan koca bir yoksunluk,
Çaresiz kalmış, haydut ruhsuzluk,
Yakınsam ne, Yakınmasam ne.

Senin için kurduğum hayaller bana uzak,
Cellatlar pusu kurmuş, ah bir gelebilsem.
Son verebilsem, mutluluktan ağlaya bilsem.
Ne yazık. Kalbim dökük, ruhum bitik.

Bekleyenler çoktan, ferman vermişler,
Karara bağlamışlar, sonu beklesin demişler,
Yalvarsam ne, yalvarmasam ne?
Acelesi yok, şimdilik unutsun demişler.

Bitse de kurtulsam dediğim bir döküklük,
İçinde kaybolduğum, utanç verici çaresizlik,
Derdimi anlatamayacağım kimsesizlik,
Kursağımda düğümlenir, yine de suskunluk.

Çokça düşünmedim mi sanırsın?
Haykırıp, ortalığı döküp gitmek,
Korkmak mı? Zor olan, hainlikle suçlanmak.
Bize düşen hayallerin arkasından ağlayıp durmak.