İmrenir Şiiri - Ali Rafet Haznedar

Gazeller düşüyor, gönül bağından,
Meydan okuyarak, zaman tükenir,
Hatıra anlatır, gençlik çağından,
Meyveler sunduğu, yaza imrenir.

Titremeye başlar, dişleri sızlar,
Ateşin başında, çaya yüklenir,
Gerçeği görmüştür, bulunmaz nazlar,
Sükûtu bulduğu, kışa imrenir.

Güzel kokuları, teneffüs eder,
Yağmura seslenir, güle yüklenir,
Nedense çabukça, çekilip gider,
Baharın içinde, aşka imrenir.

İki ateş arasında, yanar kavrulur,
Yeter artık diye, göğe seslenir,
Susuzluk çekerek, dışa savrulur,
Yükseklerden uçan, kuşa imrenir.