İmparator ve kuzenim Şiiri - Han Danca

Saçmasapan düşlerin altında
Ezilir benliğim bazen
Pijamam yok hiç olmadı
Geceliğimse hala pazen

Ruhsal bir haykırış
Yaşam bağını kırış
Nerde kaldı ki barış
Bu ne anlamsız yarış

Kuzenim öldü
Olmadık zamanda
Son görüşmemiz
Kimbilir ne zamandı

Boynu bükük
Babasının
Zaten kimseler yoktu
Hayatlarında

Yalnızlık çökertti
İmparatoru
Aklına gelmedi
Yemek taratoru

Üzülmesin diye
Destek için gittik
Halini gördük
Bin kere öldük

Yalnızlık yıktı
Hayat sanki bıktı
Sevdikleri çıktı
Kapı açıktı

Düşer düşer damlalar
Sağanak ıslatır
Ama üzgünler ağlatır

Tam yerinde ölüm
Saçmasapan bir bölüm
Gözyaşlarım benim gölüm

Rüyalar
Yaşamdaki güyalar
Ya gerçek olsaydı
Ne yapardım

Başa gelen çekilir
Önümden çekilmesi tercihimdir
Birinci derece aşk yanığı
Yemedim ben zaten o balığı

Büyük lokma yedim ama
Konuşmadım fazla daha
Geçmişim biter
Bir alarm öter
Sabah güneşi
Yüzümü öper

İmparator ve kuzenim
Bozuldu işte düzenim

(27/03/2007 HAN DANCA)