İmlası bozuk bir cümleyim seni anlatan.
Ve artık daha edepsiz kelimeler içeriyorum
Küfürbaz bir serseri olmadım hiç bir zaman,
Duygularımı anlatma biçimimdi sadece küfretmek.
Edebimi bozan duygular.
Ben küfrettim sen bu aşkı becerdin ve ayrılık çocuğumuz oldu.
Büyüdükçe edepsizleşen bir çocuk.
Yüzün; toprak altındaki kefenler gibi.
Beyaz ama kirli...
Yokluğunu olması gereken yere hapsettim.
Kül tablamın içine ve her gece sigaralar söndürürdüm üzerine
Bu ayrılığı yakabilmek için....
En can alıcı intaharlarımı seni unutmaya karar verirken yapardım.
Ama sen
Yalnızlığınla seviştiğin her gecenin sabahında bana gebe kaldın.
Ben ölmekten vazgeçmedim
Sen doğurmaktan
Doğurup piç gibi sokağa atmaktan...
Şiirzofrenik Mektuplar
Heval MinasKayıt Tarihi : 23.11.2011 21:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir kaç kez okudum..
TÜM YORUMLAR (2)