İmlâdaki aşk..! Şiiri - Metin Yıldırım

Göz ve kalp,
Gel de tarif yap…
Kelimeler kifayetsiz,
Gönül bir harap….

Sen kök,
Ben mastar…..
Sözlükte aşk var….
Çıkarsın oradan,
Girersin cümleye,
Benim önemim kalkar…..

Olumsuz bir ek gelmesin sana,
Beni yıkar…..

Sende kalmak,
Senin olmak,
Yaşamak,
Hayattan kim bıkar….?

Virgül koyalım güneşin batışına,
Sürüp gitsin bu aşk,
Nokta koymayalım akışına,
Tırnak içinde kalsın hep sevmelerimiz,
Kimse çıkarmasın oradan,
Ünlem kullanmayalım,
Parentez içinde olsun evimiz……

Aşk yazalım ….
İki nokta üst üste koyup;
Senle beni anlatalım……
Hayatı ayırmadan kesmeyle,
Yaşayalım ikimiz,
İlle de nokta olacaksa,
Çok olsun,
Sürüp gitsin,
Vesairelerimiz……..

Aramıza çizgi atma,
Biz ayrı değiliz……..

Neden,
Neden bu soru işaretleri,
Noktalaman neden acemi,
Neden koydun ünlemi....?

Hangi kalem ayırdı,
Hangi daktilo yazdı böyle seni..?
Söylemiştim sana,
Her şeyin yerini…..

Neden terk ettin,
Neden anlamsız bıraktın beni,
Neden koydun olumsuzluk eklerini…?

Sözlüklerde bulamıyorum artık tarifini……!

............Aşkın imlâsı, nasıl affedecek seni...?