İmkansızlıklar imparatorluğu kurdum kendime.
Sınırsız,uçsuz bucaksız…
İstediğimi alıyorum içine,
İmkansızı yaşıyorum kendimce…
Sonra da salıveriyorum,
Git diyorum ait olduğun yere!
Sen de benim imparatorluğumdasın bu günlerde.
Özgürlük verdim sana kendimce,
İmkansızı yaşıyorum seninle…
Habersizce,sessizce,seni yaşatıyorum hayallerimde.
Az sonra bitecek biliyorum!
Ama ben imkansızı seviyorum…
İşte son saniye; gidiyorsun sende!
İmparatorluğumu sarstıramam kimselere.
Sonu sensizlikle de bitse,
Yıktırmam kalelerimi “Aşk” denen güçsüzlüğe!
Kayıt Tarihi : 11.1.2010 17:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Güldal Özbaş](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/11/imkansizliklar-imparatorlugu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!