İmkansızlıklar içinde özgürlük

Güneşten önce başlardı hayat,
Önce biz doğardık sonra güneş,
Ne ye üzülürüm bilirmisin istanbul
Ben sende doğdum sende yaşıyorum ama seninle
yaşayamıyorum.
Her gün pencereden bakan yarim gibisin
Uzatsam elimide tutamazsın
Sana bakmakla yetiniyorum istanbul,
Bak şimdide kız kulesine bakıyorum ama gidemiyorum yanına,
Bir kıta öteden gelen insanlar
Sana dokunuyor seni okşuyor seni yaşıyor
Ben sende yaşıyorum seni yaşayamıyorum,
Bir tek sözüne destan yazarım istanbul,
Seni seviyorum seni damarlarımda yaşıyorum ama seninle yaşayamıyorum,
Bir tarafda dindar kardeşlerimiz
Bir tarafda çağını aşan insanlar senin için savaşıyorlar
Sen seyir yapıyorsun istanbul
Bir tarafda sosyetik mekanlar
Bir köşede varoşlar
Sessiz çığlık atıyorlar
Sen dönüp bakmıyorsun istanbul,
Tenekenin içinde yanan bir ateşin karşısında,
Kuğunun son şarkısını söylüyor karanlık bir gecede yitik çoçuklar
Belki sabaha bir daha uyanamayacaklar kuş olup uçacak yürekleri
Biz sende yaşıyoruz istanbul ama seninle yaşayamıyoruz..
Şiir vadisinin içinde hissediyorum kendimi,
Bir yanda hayatı yaşayan
Bir yanda hayatda yaşamaya çalışan insanları işlemiş devrik cümleli şiirlerle dolu bir vadi,
Bunlar sende yazılıyor sende konu ediliyor
Bil istanbul duy bizi biz sende yaşıyoruz ama seninle yaşayamıyoruz. Kızıltan nedir bilirmisin
Sosyete der romantik bir sabah,
Berduşa göre doğan güneşle batan bir hayat,
Sen karar ver istanbul,
Biri sorsa ayasofyaya kız kulesine yada galataya gittinmi diye,
gittim derim,
Biraz anlatırmısın derlerse ne diyeceğim istanbul
Ben nerden bilirim, sadece güzel yer...
Tarihini sorsalar ben ne derim,
Kendi tarihini bilmeyen başka tarihmi bilir.
Ey İstanbul şunu bil, senin sınırlarında yaşamak, yaşamak değildir,
Yaşamak seni hissetmek, geçmişinde geleceği görmek,
Sende yaşayıpta seni yaşamaktır.