İmkansızlık Aşkımıda Çaldı

son mektuptu sana ulaşamayan,
karaladığım aşkımı, sana anlatamayan,
gözyaşlarımla sulamıştım her satırını,
içimde ki özlemleri, sığdıramamıştım
kağıda.
oysa ne çok şey yazmak isterdim
kalem elimdeyken sana.
ne istedin ben den yaktın bu kadar.
gittin bir öpücük bile kondurmadan.
hataların arasında kalan ben,
sana doyamadım
kollarının arasında sabahlamadan.
gittim bugün gezdiğimiz yerlere,
dolaştım yalnız,
belki kokun sinmiştir diye.
bir hayaldi ama karşımdaydın işte.
sana sarılmak istediğimde,
kayboluyordun sessizce.
İstanbul bomboş sensizdi.
belki benimle ağlıyordu şimdi.
heryerde ayak izlerimiz,
ağaçların arasında sevgimiz,
dudaklarını uzatırken bana,
öyle kaynamıştı ki içim sana.
İstanbul yorgun, aşka hasret bugün.
kaybettiğim seni, kattım sarhoşluğuma,
kırık kadehler kesti elimi,
kanayan yüreğimi,
imkansızlık aşkımı da çaldı.
heryerde anılarımız, şiirler de kaldı.
yokluğunu sığdıramadığım şehir,
beni sensiz bıraktı.