İmkansızlık Şiiri - Mehmet Burkay Kılavuz

Bir avuç kum gibi
Rüzgara tuttular düşlerimizi
Savrulduk dört bir yana
Toprağa düşen bin tohum gibi
Yeşermeyi bekledik
Yağmura söz geçirdiler
Yağmadı

Esrittim tüm acılarımı
Göle düşen yaprak gibi
Bir çiçeğin
Bahara özlemiydi
heveslerimiz
Güneşi tuttular
Bahar gelmedi

Hislerim diyar diyar yangın
Düşlerim şimdi hep karanlık
Karıncanın ağzındaki
taneydi umutlarımız
Ona bile tenezzül ettiler

İmkansızlığın
Tam ortasındayım
Umut sessiz
Ben isyan içindeyim
Bir ürperiş sarıyor bedenimi
Uzak uzak diyarların
Özlemindeyim