İmkansızın Ardından Şiiri - Sinan Oğuzhan

İMKÂNSIZIN ARDINDAN

Yüzüm her daim gök kubbede
Aradığım kayan yıldızlar gibiydin
İmkânsızlığın içinde bulmuştum seni
Akla ziyan sevmişti ruhlarımız birbirini
Çocukçaydı bağımız ezelden en gerçeğinden
Çıkarsız ve umarsız aynı safiyane düşlerde
Yüreklerimiz gülümserdi ruhlarımızın ıssızlığında
Zaman bizsizleşirdi yan yanayken sohbetlerimizde
Her soluk can, her can soluktu bizden bize
Ellerimizden dökülen sevdamızda arınırdık
Gözlerimizden akseden zahirle ısınırdık
Dimağımızın ilk ışıklarına zahirimiz düşerdi
Suskunluklarımız bir âlem, bir perişanlıktı
Ayrılıklarımız ayrı bir derbeder hasretinin narında
Ya da bir dağın döşünde ayaza çalmak
Ezelden muhtaçtım pasaklıyken bile kokuna
En çok biz bize şımarırdık sabice
Zordu sevgimiz çok zordu en imkânsızından

21.53 – 14.08.2017
Girne Evim