İmkansızım Şiiri - Yüksel Bey

Vakit az imkansızım, vakit dar
Biraz benden biraz senden
Biraz yanık, biraz tutuk, biraz da uçuk
Hani her an gidecek gibi sen, rehin olmuş gibi biraz da ben
Umarsız sevinçlere gebeyken acılar
Hasretin prangasında tutsaklık ta güzel
Güzel be imkansızım.

Belki bir kuşun kanadına takılıp
Gitmek çok uzaklara
Sessizce akmak bir nehir gibi belki
Midyeler gibi saklanmak kabuğuna
Geçmişin izlerinden
İncisini koruyan istiridyeler gibi korumak belki yüreğini
Gün koşarken anasına bırakırken mehtaba yerini
Dalgaların sarmalamasında yalnızlık da güzel
Güzel be imkansızım.

Kış üşüse de kor sevdalarda
Tutsak yürekler kelepçeli hain tuzaklarda
Yürekler hancı, aşklar hep yolcu
Bir coşan bir duran nehir gibi
Anıları düşlerken
Rüzgarlarda savrulsa da hayaller
Mahpusta gün sayar gibi
Kayan yıldızlarda dilemek de güzel
Güzel be imkansızım.

Sanki iki yarımı toplamak
Ya da bir bütünü bölmek
Yıldızları saymak bitmeyen gecelerde
Papatya falları tutmak parça parça hecelerde
Belki ıssız şiirler biriktirmek kağıt mendillerde
Islanırken ruhum masmavi gecelerde
Hesapsız hıçkırıkların gözyaşı melodileriyle
Bir kemanın sesinde mutluluk ta güzel
Güzel be imkansızım.

Soldukça düş bahçelerinin çiçekleri
Ansızın düşen damlalarda unutmalar zor
Sessiz çığlıklarda saklansa da sözler
Karışsa da birbirine aşkla cezalar
Mümkün olmasa da sevinç sevinç diyarlar
Vuslat hasretlerinde
Taşa tohum ekip büyütmek te güzel
Güzel be imkansızım.