İmkansızım Şiiri - Yaşar Aydoğdu

Günün ilk ışıklarına benziyor gözlerin
Güneşin doğuşundaki sadeliği ve sessizliği anımsatıyor

Çok uzaklarda olsan da imkansızım
Huzur veriyor yakınlarda bir yerlerde olduğunu bilmek

Hiç isyan etmiyorum sensizliğe
Kadere de lafım yok seni bana vermedi diye

Yolumu değiştiriyorum sokak aralarında
Uzun uzun yürüyorum sensizliğe doğru kaçarcasına

İmkansızlarım geliyor aklıma
Utangaç bir tavırla gözlerimi kaçırırken gözlerinden

Sözümü tutuyorum her defasında
İmkansızı bilerek yaşıyorum sensizliği gizlice satır aralarında

Yokluğuna alışmaya çalışırken
Dumanım bol bir sigaram eksik dudaklarımda

Sonu kötü bitecek romanlar gibi yaşıyorum hayatı
Tövbelerim bile hükümsüz ve pişmanlıklarımda

Gemileri bile yakıyorum şimdilerde
Boş bir sandal gibi salıverip kendimi hayatın akışına

Boynu bükük bir ağaç gibiyim şimdi
Zaman öldürmek için yaşıyorum hayatın her anını

Bir gün çıkıp gelecek diye bekliyorum ansızın
Titreyen ellerimi tutup merhaba diyecek imkansızım